Gerçekte, sen beni hiçbir zaman sevmemişsin,
Boş kaldığında gönlünü eğlendirmişsin.

Benimle evlenmek istemediğini, Dürüstçe ifade edebilirdin,
Medeni bir insan gibi davranıp,
“Arkadaşım ol yeter” şarkısını söyleyebilirdin,
Anlaşılan, ona da layık görmedin,
Gönlümü yıkarak, benliğimi dağıtarak gittin.

Duygularımla neden oynadın?
Beni benden alıp, nasıl da çöpe attın?
Söylesene, neyin intikamını aldın?

Yüzüne vurmadığım diğer vicdansızlıklarından,
Bahsetmeyişime güvenip,
Hâlâ sevdiğimi sanma,
Söyleyecek daha çok şey var ama,
Yazmak yakışmaz bana,
Bu kadarını yazar, insan şair olunca.

Şimdilerde senin adın “Yürek Karası”,
Eskidendi “Yürek Yarısı”.
Her türlü adın batsın,
Aşkın intikamı mahşere kalmasın,
Ruhuma verdiğin zarar, alacağım olsun,

Kabahat yok aslında sende,
Suç, dengi olmayana gönül verende,
Kayıtsız kalmayarak Dilber’e,
Aynı hataya düştü,
İnci Tanelerinde Azem de.
Hocayla ortak yönümüz, ne kadar sizce?
Tüm şiirlerimi okuyanlar cevaplasın finalde,
Karıştırmayın, ben onun kadar değilim şövalye,
Necmi, Aleyna, Reyyaz ayrı hikaye,
İçim parçalandı, Suat’a ne çok ağladı Hatice.

Aşka ihanet edenlerin yüzü gülmesin,
Sevenleri incitenler sevdiğinden ayrılıversin,
Mutlu bir gün görmesin,
Keder uçurumunda heder olsun,
Vicdan azabıyla kahrolsun,
Lanet denizinde boğulsun.
İyiliğe, kötülükle karşılık veren iflah olmasın,
Nankörlük çukurunda yuvarlansın,
Masuma zulmedeni Allah kahretsin,
Yaşattığı acıların aynısını tatsın,
Canı cehennemi boylasın,
Yakıtı insan ve taş olan kızıl siyah ateşlerde yansın.