Sen beni hiçbir zaman sevmedin ki,
Sen benim orantısız aşkımı sevdin,
Bir de aşkın mavisi gözlerimi,
Babanı hatırlatan şefkatimi,
Gücümü, kudretimi,
Her dara düştüğünde, gelmemi sevdin.

Sen beni hiçbir zaman sevmedin ki,
Sen sadece kendini seversin,
Bir de sınırlı sevilmeleri,
Fazla sevilmeye de gelemezsin,
Borçlu kalmak istemezsin.

Doğrusu, sık söylemezdin sevdiğini.
Bir keresinde şöyle demiştin;
“Kıymetli sözler rastgele sarf edilmez,
Gözlerime bak, sevdiğimi anlarsın,
Ne farkın kalır, sokaktaki insanlardan,
Sevdiğimi anlamıyorsan?”

Sen beni hiçbir zaman sevmedin ki,
Sen benim güçlü, dağ gibi duruşlarımı,
Her türlü kahpeliğe direnip,
Girdiğim tüm savaşları kazanışımı sevdin.
Çaresiz kaldığında, tutunduğun güçlü dalın,
Kötüler kovaladığında, sığınağındım.

Sen benim yüreğimden damlayan,
Dizelerimi de sevmedin,
Merak etmedin,
Okumak yerine, kafanı çevirdin.
Kralın kızına yazsaydım bu şiirleri,
Tacından, tahtından vazgeçerdi.
Seni neden sevdiğimi bilemedin,
Bilmek de istemedin.
Sevilmediğini bile bile, sevmek birisini,
Cimri, nankör zengine sadaka vermek gibi.
Ben istisnasız bölüştüm seninle her şeyimi,
Sen duygularını, özelini sır gibi sakladın,
Hiçbir şeyini benimle paylaşmadın.

Sen beni hiçbir zaman sevmedin ki,
Benden ayrılıp memleketine gittiğinden beri,
Sen benim fikrimden hiç çıkmadın,
Ben senin aklından bile geçmedim.
Hasretinin bana neler ettiğini düşünmedin,
Güya, dünya evine benimle girecektin.
Tüm çağrılarıma karşın, bana dönmedin,
Hani, hastalandığımda ve yaşlandığımda
Yanımda olacaktın?
Demek ki, gelgeç bir hevestim senin için,
Hevesinin bedelini,
Ruh ve beden sağlığımı kaybederek,
Ben ödedim.

Sen beni hiçbir zaman sevmedin ki,
Şefkat ve merhamet dolu sevgimden,
“Saplantı” diye bahsettin,
Bana değil, kendine yazık ettin.
Bana yaptıklarından dolayı kahrolmam,
Korkma, başkaları gibi güvenlik sorunu da yaratmam,
Beni bırakıp gidenlerin, topuğuna bile bakmam.
Beni sevmediğine darılmam,
Hatayı başkasında aramam,
Rüyama gelirsin diye uykuya yatmam.
Dönmen için yeni şiirler yazmam,
Yazdıklarımı okuyup, okuyup, ağlamam.
Rahat ol, bundan sonra seni sevmeyeceğim,
Düşlerimle meşgul etmeyeceğim,
Yüreğimden söküp attım geçmişimi,
Senden yana kalpsizim, unut şefkatlerimi.

Sen beni hiçbir zaman sevmedin ki,
Değerli bir taş olsa da adın,
Parmağıma bir gün bile takılmadın,
Yüreğimi nasıl da yağmalayıp boşalttın,
Senden sonrasına hiçbir şey bırakmadın.
Çok değil, azıcık sevseydin,
Beni ağlatarak gitmezdin,
Giderken sen de biraz gözyaşı döktün,
Sana ait olmayan gücünü kaybettiğine üzülmüştün.
Bunları okuyup, aklı karışacak biri değilsin,
Gerçekte sen beni değil, orantısız aşkımı sevmiştin.