Kanımdaki serotonin, dopamin,
Oksitosin seviyeleri,
Erotomani gibi.

Keyfini sürüyorum bu anın,
Yanlış anlamayın,
Hasta değilim,
İyiyim, zımba gibiyim.

Hiçbir mahpusluğum yok,
Özgürüm çok,
Boynumda ona bağlı zincirler,
Özgürlüğümü kısıtlamaz,
Hayatıma engel de sayılmaz.

Aşkın mavisi perdeli,
Puslu gözlerim,
Asla kör değilim,
Sadece onu gözlerim.

Gönlünün ateşinde,
Küçük bir kelebeğim.
Yaklaşırsam aleviyle,
Yaklaşmazsam,
Hasretiyle öleceğim.
Ona dokunarak ölmeyi,
Tercih edeceğim.

Bana göre değil,
Yüzeysel mutluluklar yaşamak,
Onda yanıp, yanıp yok olmak,
Muhteşem bir haz.
Ruhumu tutuşturan,
Ölümü bile unutturan,
Bu hazzı tadıyorum,
Onda yok oluşuma aldırmıyorum.

Sahte mutlulukları reddediyorum,
Böyle bir ölümden haz almayı seçiyorum,
Deliliğin sınırlarını zorluyorum,
Varlığımı inkâr ederek,
Deprem sonrası toprak gibi yarılıyorum.

Ölüme hiç aldırmadan, ölüm gibi bakıyorum,
Bir aşk için bütün hayatımı yakıp,
Yarınlarımdan vazgeçiyorum,
Biriktirdiğim ne varsa, iteliyorum,
Hayatın hüznünü, kederini, gamını,
Güzelliğini, gücünü, tadını,
Geride bırakıp,
Yok oluşa yaklaştıkça, ışıldıyorum.

İyileşmeyecek yanıklarımdan,
Mutluluklar yaratıyorum,
Ölümü önemsizleştiren bu mutluluğu,
Tepeden tırnağa kuşanıp, yükseliyorum.

Onda yanarken,
Aşkıyla deliriyorum,
İntihar gibi bir sevgiyle,
Ölümün güzelliğini hissediyorum.
Böyle bir duyguyu tatmamış olanların,
Küçümseyişlerine,
Hayatımdan vazgeçişimi anlayamayışlarına,
Beni akılsız bulmalarına,
Gülümsüyorum.

Böyle müthiş bir hazzı merak etmeden,
Sonsuz bir aşkın acısını çekmeden,
Asla yaşanmaması gerektiğini düşünenlere,
Hudutsuz sevdanın, gerçek dışı hayallerden
İbaret olduğunu zannedenlere,
Acıyorum.

Bırakın, onun kim olduğunu merak etmeyi,
Ben Mecnun olduktan sonra,
Önemli mi Leyla’nın kimliği?